Φόβος δέσμευσης και σεξουαλική λειτουργία

Είμαι 33 ετών και εδώ και δύο χρόνια ζω σε Ευρωπαϊκή χώρα. Εκεί γνώρισα τον Σ, έναν ντόπιο εμφανίσιμο άντρα 36 ετών. Η σχέση μας εξελίχθηκε πολύ αργά και αβίαστα, με φιλική παρέα. Σταδιακά αναπτυσσόταν μεταξύ μας μία ιδιαίτερη έλξη. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε στο κρεβάτι. 'Ηταν απίστευτα τρυφερός αλλά την κρίσιμη στιγμή έχασε τη στύση του. Δεν αγχώθηκα γιατί μου έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, αλλά έκρινα σωστό (δεδομένου ότι συνέβη στην πρώτη μας απόπειρα) να αφήσω την πρωτοβουλία των κινήσεων σ' εκείνον.

Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε δεν επιχείρησε καν να με φιλήσει και μου εξήγησε ότι τον αγχώνει η ιδέα του να κάνει σχέση γιατί η τελευταία του κοπέλα, με την οποία χώρισε πριν δυόμισι χρόνια μετά από πενταετή σχέση, ήταν καταπιεστική και ζηλιάρα και χώρισαν με άσχημους καβγάδες. Φυσικά έχει σεξουαλικές σχέσεις όλα αυτά τα χρόνια, αλλά με κοπέλες που δεν τον ενδιαφέρουν για κάτι περισσότερο. Μου είπε οτι θέλει να το αντιμετωπίσει κάποια στιγμή με το να κάτσει να σκεφτεί, αλλά ακόμα δεν το χει πάρει απόφαση. Έχει σκεφτεί οτι ίσως χρειαστεί βοήθεια ειδικού αλλά κολλάει στα έξοδα και προς το παρόν βρίσκει τις ισορροπίες του μέσα από τα ενδιαφέροντά του. Εν ολίγοις είχαμε μια πολύ ωραία και ειλικρινή κουβέντα και χάρηκα που μου άνοιξε την καρδιά του.

Γενικά στη μεταξύ μας επικοινωνία δεν τον πίεσα καθόλου (είμαι διακριτική σε όλες τις σχέσεις μου και υποστηρίζω ότι όλες οι σχέσεις πρέπει να κυλάνε ήρεμα, χωρίς πίεση) με αποτέλεσμα από τη μία επικοινωνία μας ως την άλλη να μεσολαβούν αρκετές μέρες. Ούτε τον ρώτησα τι σκέφτεται για μας, όμως η αστάθειά του μου χάλαγε όλον τον ενθουσιασμό και με έκανε να εκνευρίζομαι περιμένοντας πότε θα επικοινωνήσει. Εννοείται ότι έπαιρνα κι εγώ την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω, αλλά προσπαθώντας να μην τον κάνω να νιώσει πίεση, δεν επικοινωνούσα όσο συχνά θα ήθελα.

Μετά από 1-2 ακόμα συναντήσεις μας, μου ξαναμίλησε για το πρόβλημά του. Άραγε περιμένει κάτι από μένα και μου μιλάει; Εδώ να προσθέσω πως ξαναεπιχείρησε να με πλησιάσει ερωτικά αλλά σταματούσε κάπου στην πορεία και μετά με έπαιρνε αγκαλιά και μου ζήταγε απλά να κοιμηθώ μαζί του. Πάνω στην κουβέντα αντιλήφθηκα ότι αυτά που είχα ζήσει τις τελευταίες βδομάδες μαζί του, τα είχα ζήσει και στην προηγούμενη σχέση μου, στην οποία αφιέρωσα πολλή αγάπη, ενέργεια και χρόνια,  πιστεύοντας πως όλα ήταν θέμα περίεργου χαρακτήρα και ελπίζοντας ότι θα κατάφερνα να τον κάνω να αφεθεί στη σχέση αλλά δεν τα κατάφερα.

'Ετσι δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να πω στο Σ εκείνο το βράδυ οτι αφού του προκαλεί πίεση το να προχωρήσει η σχέση μας στο επόμενο στάδιο, ας γυρίσουμε στην προηγούμενη φάση, που ήμασταν φίλοι και περνάγαμε ωραία. Ένιωσα δυνατή και ηρέμησα από τις σκέψεις του τύπου "πότε θα πάρει τηλέφωνο". Εκείνο το βράδυ ολοκληρώσαμε κιόλας, κάτι το οποίο μάλλον προκάλεσα εγώ, για εγωιστικούς κατά βάθος λόγους, μετά από ενάμισι μήνα ταλαιπωρίας. Ύστερα απ' αυτό, διάβασα για τον φόβο δέσμευσης, όρο που δεν είχα ακούσει ποτέ και δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια "ασθένεια" και είδα ότι τόσο ο Σ όσο και ο πρώην μου συμφωνούσαν πλήρως με όσα διάβαζα!
Μέσα μου αυτή την περίοδο συγκρούονται τα συναισθήματα με τη λογική, γιατί τον θέλω αλλά ξέρω πολύ καλά ότι η σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο είναι ένα αδιέξοδο που μόνο πληγώνει. Επίσης ξέρω πως όσο λιγότερες επαφές έχουμε τόσο περισσότερο θα με βοηθήσει να προχωρήσω, αλλά μου φαίνεται πολύ εγωιστικό να αδιαφορήσω τελείως και φυσικά με στενοχωρεί πολύ η σκέψη να τον βγάλω έτσι απ' τη ζωή μου. Είναι πολύ λυπηρό ένας νέος άνθρωπος που δεν του λείπει τίποτα να μη μπορεί να απολαύσει τον έρωτα. Επίσης προσπαθώ να μη διατηρώ ελπίδες και να συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά αλλά κατά βάθος ελπίζω ότι θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του αποτελεσματικά και ίσως μπορέσουμε να είμαστε μαζί.

Οι απορίες μου πολλές και ίσως ευνόητες... Πώς μπορώ να τον παροτρύνω να μην αναβάλει τη λύση του προβλήματος; Ακόμα κ αν ζητήσει βοήθεια ειδικού, ξεπερνιέται πλήρως κάτι τέτοιο; Πόσο χρόνο μπορεί να του πάρει να το λύσει;
Όσον αφορά εμένα, είναι καλύτερα να κόψω ως επί το πλείστον επαφή ή να δοκιμάσω αν το να ξανάμαστε φίλοι είναι εφικτό; Μήπως έτσι κιόλας του δείξω ότι μπορεί να με εμπιστεύεται; Είναι τυχαίο που με έλκει δεύτερη φορά άντρας με αυτό το φόβο;

Ρ.

Το γράμμα σου έχει δυο σκέλη: τι θα κάνεις με τον Σ και γιατί βιώνεις δυο φορές το ίδιο φαινόμενο σχέσης.

Φαίνεσαι άνετη και όχι πιεστική στις σχέσεις, αλλά κατά βάθος μάλλον δεν είσαι, αφού από τη στάση σου που μου περιγράφεις βλέπω πως κολλάς, προσπαθείς και προσδοκάς. Είναι πιθανό το πρώτο χαρακτηριστικό να προσελκύει αρχικά άντρες που έχουν το φόβος της δέσμευσης. Δηλαδή ένας άντρας με τέτοιο θέμα είναι πιθανότερο να προσεγγίσει μια κοπέλα που του αρέσει και σε πρώτη φάση δεν φαίνεται να «καίγεται» για σχέση. Από την άλλη, όσο και αν δείχνεις άνετη, η επιθυμία για σχέση αν υπάρχει εκπέμπεται και ο άντρας  την αντιλαμβάνεται και απομακρύνεται. Πχ ο Σ είναι πιθανό να προχώρησε επειδή αρχικά είδε την άνετη στάση σου, αλλά στη συνέχεια κατάλαβε πως μαζί σου θα είχε κανονική σχέση (και επειδή εξέπεμπες πως το ήθελες αλλά και γιατί προφανώς και σ αυτόν έχεις εμπνεύσει κάτι παραπάνω από casual sex) και υποσυνείδητα απομακρύνθηκε με την αδυναμία στύσης. Είδες πως μόλις  συμφωνήσατε να το ξαναγυρίσετε στο φιλικό, τότε μπόρεσε να ολοκληρώσει. Το τι πραγματικά επιθυμείς στις σχέσεις σε σύγκριση με την άνετη στάση που έχεις αποφασίσει να κρατάς, θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσεις  κατά προτίμηση με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Εκεί θα μάθεις και γιατί εσύ επιλέγεις να εμπλακείς με το συγκεκριμένο τύπο ανδρών, με δεδομένο πως εκείνοι για τους δικούς τους λόγους σε έχουν προσεγγίσει και γιατί είσαι πρόθυμη να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής τους.

Σχετικά τώρα με τον Σ. Πρόσεξε να μην του παίξεις το «σωτήρα», με συζητήσεις και συμβουλές σχετικά με το θέμα του. Είναι ενήλικος και μορφωμένος άνδρας και μόνο εκείνος θα πάρει την απόφαση να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του, αν και όταν το θελήσει πραγματικά. Τι θα πει «είναι κρίμα να μην απολαμβάνει τον έρωτα»; Ο καθένας φέρει την ευθύνη των επιλογών τους και της αντιμετώπισης ή μη των προβλημάτων του. Τι θα πει είναι εγωιστικό να τον αφήσεις; Αν ήταν μια βαθιά και δοκιμασμένη σχέση, φυσικά θα ήταν τότε εγωιστικό να τον αφήσεις, αλλά τώρα, με το «καλημέρα σας», γιατί αναλαμβάνεις ευθύνη γι αυτόν;

Ναι, υπάρχει λύση σε τέτοιο πρόβλημα, αν το άτομο ενταχθεί με συνέπεια σε ψυχοθεραπευτική διαδικασία με το σωστό θεραπευτή και βέβαια διερευνήσει και όλους τους παράγοντες σωματικής υγείας που μπορεί να συνυπάρχουν. Έχω κουράρει κάποιους άντρες με αυτό το πρόβλημα και τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά. Η διαδικασία είναι μακροχρόνια και ο χρόνος ποικίλλει στην κάθε περίπτωση.

Υποθέτω του έχεις πει την άποψή σου στις μέχρι τώρα συζητήσεις σας. Μην επέμβεις άλλο, ούτε βέβαια να περιμένεις αν και πότε θα επιλύσει το πρόβλημά του. Και προ πάντων, μη λειτουργήσεις ως «νοσοκόμα» που θα τον βοηθήσει στις προσπάθειές του να επανέλθει σεξουαλικά. Τέτοιοι συσχετισμού καταργούν την ισοτιμία, που είναι βασικό συστατικό των ουσιαστικών σχέσεων.

Οι επιλογές που μπορείς να έχεις με τον Σ είναι:

·        συμφωνείτε να διατηρήσετε τη φιλία σας, αφήνετε κάποιο χρόνο να περάσει χωρίς πολλές επαφές και μετά, αν και οι δυο μπορέσετε να επανέλθετε στο φιλικό, καλώς. Μπορείτε να συζητάτε το θέμα του, αν εκείνος νιώθει την ανάγκη, αλλά εσύ δεν πρέπει να εμπλακείς στην επίλυση. Μπορείς να τον συμβουλεύεις για το καλό του, σαν φίλη, αλλά χωρίς να προσδοκάς την αλλαγή του για να είστε μαζί

·        συμφωνείτε να βρίσκεστε χωρίς δεσμεύσεις πότε-πότε για σεξ –αν γίνει- όπως την τελευταία φορά. Αποφεύγετε να συζητάτε το σεξουαλικό και αν σε θέλει για σύμβουλο στο θέμα αυτό, εσύ αρνείσαι.

·        Κόβετε τελείως σχέσεις για να απεμπλακείς και να δεις τη ζωή σου

Και στις δυο πρώτες περιπτώσεις, μην εμπλακείς πολύ, μην αναλάβεις ευθύνες που δεν σου ανήκουν, μην τον περιμένεις και κοίτα στο μεταξύ τη ζωή σου. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα σε βοηθήσει.