Αγχώδης μητέρα

Ο γυιος μου είναι Γ λυκειου.ειναι καλός μαθητής αλλα φετος που δινει πανλληνιες συμβαινει το εξης. Διαβαζει μεν αλλα δεν διαβαζει οσο πρεπει .οι δυνατοτητες του είναι πολύ μεγαλυτερες αλλα δεν δειχνει διαθεση να κανει μεγαλη προσπαθεια.δεν αξιοποιει τις δυνατοτητες του .ειναι στην τεχνολογικη κατευθυνση.

Διαβαζει οσο χρειαζεται για να κανει τις ασκησεις του και μετα κολλαει στο κομπιουτερ.εχει χρονο και μπορει να προσπαθησει περισσοτερο αλλα δεν θελει.Προσπαθω να τον πεισω να σταματησει το κομπιουτερ και να αφιερωθει στο διαβασμα αλλα δεν τα καταφερνω ,αντοδρα αποτομα και αρνητικα.

Πιστευω ότι είναι κριμα να μην προσπαθησει παραπανω αφου μπορει.συγχρονως εγω κοντευω να αρρωστησω από το αγχος.εχω ταχυπαλμιες και διαφορα αλλα.η ερωτηση μου είναι πως μπορω να τον καταφερω να αφησει τον υπολογιστη και να διαβασει λιγο περισσοτερο.

Σ.

 

Θα σε στεναχωρήσει η άποψη μου αλλά δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να κάνεις…. Κανένας δεν μπορεί να κάνει να στρωθεί στο διάβασμα ένα παιδί που δεν το επιθυμεί. Οι καβγάδες φέρνουν συνήθως το αντίθετο αποτέλεσμα.

Απλώς του λες σε μια σοβαρή συζήτηση τα επιχειρήματα υπερ της μελέτης στη Γ λυκείου –τα οποία και ο ίδιος γνωρίζει και υποθέτω πως κι εσύ τα έχεις πει πολλές φορές- και τον αφήνεις να πράξει κατά συνείδηση και να φέρει τις συνέπειες των επιλογών του. Μπορείς επίσης να τον ενημερώσεις για το αν έχετε την οικονομική δυνατότητα να τον υποστηρίξετε για άλλη μια προσπάθεια του χρόνου,  αν φέτος δεν τα καταφέρει.

Δεν είναι όλα τα παιδιά έτοιμα στην ηλικία αυτή να ενταχθούν με συνέπεια σε σοβαρό διάβασμα. Κάποια χρειάζονται περισσότερο χρόνο ή μια αποτυχία για να ωριμάσουν. Και κάποια άλλα απλώς δεν είναι φτιαγμένα για την προσπάθεια που χρειάζονται οι ανώτερες σπουδές και ίσως πρέπει να σπουδάσουν σε κάποιο ΙΕΚ ή άλλη μεταλυκειακή σχολή και να προσπαθήσουν να βγουν γρηγορότερα στην αγορά εργασίας.

Δεν έγινε καμιά καταστροφή αν δεν επιτύχει το στόχο του με την πρώτη. Αν δεν είναι έτοιμος να ενταχτεί σε σοβαρό διάβασμα, ακόμη κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο περάσει σε κάποια καλή σχολή, θα είναι πολύ δύσκολο να την τελειώσει και θα καθυστερήσει τις σπουδές του ούτως ή άλλως.

Προσπάθησες αντί για φωνές και άγχη, να πλησιάσεις το παιδί, να δεις τι στόχους και τι προβλήματα έχει; έχει καταλήξει σε επαγγελματικό προσανατολισμό; υπάρχει επικοινωνία; τι κατάσταση επικρατεί μέσα στο σπίτι; ο πατέρας τι ρόλο παίζει;

Εσύ γιατί έφτασες να αρρωστήσεις από το άγχος;  Πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου; έχεις δουλειά; φίλους; ενδιαφέροντα; ποια η σχέση με το σύζυγο; ποια η ψυχική σου κατάσταση; βλέπω πως έχεις επικεντρωθεί υπερβολικά στο παιδί και αυτό είναι πιθανό να υποκρύπτει δικές σου ακάλυπτες ψυχικές ανάγκες.