«Σε λυπάμαι»!

Είμαι 25 χρονών, σπούδασα σε μια δύσκολη σχολή και τώρα κάνω μεταπτυχιακό. Μέχρι πριν από δύο μέρες τα είχα επί 6 μήνες με τον Χ, 30 χρονών. Έχει σπουδάσει σε κάποιο ΤΕΙ  και δουλεύει περιστασιακά.
Όσο καιρό τα είχαμε δεν ένιωσα ποτέ ασφάλεια ή ηρεμία. Γενικά δεν ήταν ποτέ εκδηλωτικός, δεν ήξερα τι ένιωθε για μένα, δεν είχαμε και βαθιά επικοινωνία. Σχεδόν πάντα εγώ του έλεγα να βρεθούμε και έστελνα μηνύματα. Στο θέμα του σεξ δεν μπορούσε να βάλει προφυλακτικό, γιατί τότε είχε μαλακή στύση. Του ειπα ότι θέλω με προφυλάξεις και δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια. Επίσης, το μεγάλο θέμα είναι πως δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Είναι άτομο που δεν ψάχνεται ιδιαίτερα και ποτέ δεν κάνει βαθύτερες συζητήσεις για διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα που εμένα τόσο μου αρέσουν.
Τις προάλλες λοιπόν του είπα πως θέλω πιο πολύ πάθος στη σχέση μας, δεν ξέρω τι νιώθεις για μένα, δεν θέλεις να με βλέπεις λίγο παραπάνω (δεδομένου ότι ούτε δουλειά είχε ούτε πρωινό ξύπνημα - αυτό δεν του το είπα για να μην τον κάνω να νιώσει μειονεκτικά). Κι εκείνος λέει εισαι παράλογη, οι ερωτήσεις σου είναι χαζές και πως «από τη μία θέλει να με ψήσει από την άλλη με λυπάται». Αναπήδησα εγώ τότε και ζήτησα τον λόγο που με λυπάται. Εκείνος δεν ήθελε να συζητήσουμε, ήθελε να φύγει κι εγω... κλείδωσα την πορτα ήρεμα και του είπα, θα φύγεις αλλα πες μου γιατι θύμωσες ενώ δεν σου είπα τίποτε τραγικό. Εκείνος επέμενε να φυγει κι εγώ δεν άνοιγα την πόρτα. Δεν σε αγαπάω μου είπε και τελικά έσπασε με το πόδι του την πόρτα.. ήρθε ο πατέρας μου έξαλλος και τον έδιωξε.
Η μητέρα μου είπε πως επρεπε να κρατήσω την αξιοπρέπεια μου και να τον αφήσω να φύγει. Δεν πρέπει να μένω με ανθρώπους που με λυπούνται και δεν με αγαπούν. Πόσο μάλλον να σπάσει μια πόρτα σε ξένο σπίτι. Αλλά στεναχωριέμαι αφάνταστα και σίγουρα θα λέει ότι έμπλεξε με τρελή. Δεν έπρεπε να κλειδώσω, αλλά εκείνη τη στιγμή πανικοβλήθηκα κι έχασα τον έλεγχο.
Ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου σχέση (έχω τραυματικές εμπειρίες από άλλους άντρες και νιώθω πάντα χαμηλή αυτοεκτίμηση) και ποτέ μα ποτέ δεν του παραπονιόμουν, πάντα κάναμε ότι ήθελε εκείνος, και όταν αποφάσισα να του μιλήσω λιγάκι πιο ανοιχτά, έγινε αυτό το πράγμα... Μου είπαν οι φίλες μου να μη του ζητήσω συγνώμη αλλά νιώθω πάρα πολυ άσχημα. Δεν ξέρω αν έψαχνε αφορμή να με χωρίσει γιατί σε λίγες βδομάδες είναι μια βάφτιση και μου είχε φέρει προσκλητήριο. Και πιστεύω εκείνος δεν θα επικοινωνήσει ποτέ ξανά μαζί μου, αν και δεν με έχει διαγράψει ακόμη από τα social media και τον βλέπω online.
Δ

Λυπάμαι όταν βλέπω κοπέλες με μυαλό αλλά χωρίς τη στοιχειώδη αυτοεκτίμηση….

Αρχικά, τι κοινό είχες με αυτόν τον νεαρό; Δεν βλέπω στα γραφόμενά σου κάτι που να δείχνει πως ευχαριστήθηκες κάποια πλευρά της σχέσης αυτής: ούτε συναίσθημα, ούτε κοινά ενδιαφέροντα, ούτε ενδιαφέρον για το άτομό σου, ούτε καλό σεξ… Τι βρήκες στο παιδί αυτό; και τι σε έκανε να αρκεστείς σε μια τέτοια σχέση; Και μόνο τα γεγονός πως έκανες την πρώτη σου σχέση στα 25 δείχνει το βαθμό της χαμηλής σου αυτοεκτίμησης, ο οποίος βέβαια αποδεικνύεται και από το τι ανέχτηκες στη διάρκεια της σχέσης αυτής.

Αυτό είναι το βασικό σου θέμα και κρίνω πως σου είναι απαραίτητη μια συμβουλευτική διαδικασία με ψυχολόγο. Μήπως ήσουν πάντα πολύ αφοσιωμένη στις σπουδές σου και δεν άφηνες χώρο για προσωπική ζωή; μήπως οι γονείς σου, με τους οποίους φαίνεται να έχεις καλή σχέση, σε υπερ-προστάτευαν; Γεγονότα σαν αυτά που σου συνέβησαν με τον Χ αποτελούν καλό μάθημα για να ψαχτείς ψυχολογικά και να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου.

Ας έρθουμε τώρα στο θέμα με τον Χ. Απαράδεκτη και ανώριμη η συμπεριφορά του προς εσένα στη διάρκεια της σχέσης, απαράδεκτη και ανώριμη και η δική σου συμπεριφορά με το κλείδωμα της πόρτας. Είναι προφανές πως δεν είχε συναισθήματα για σένα, ούτε χρόνο να σου διαθέσει. Οπότε γιατί είχε τη σχέση μαζί σου; ίσως επειδή δεν του έπεφτε κι άσχημα να έχει μια κοπέλα σαν εσένα όπως θέλει και όποτε τη θέλει, με τους δικούς του όρους. Κάποιοι άνθρωποι δεν διστάζουν να μας επιβάλλονται μέχρι εκεί που τους επιτρέπουμε… Αποφάσισες να συζητήσετε το θέμα και να εκφράσεις επιθυμίες. Εκείνος δεν ήθελε να συζητήσει και κανένας δεν μπορεί να πείσει κάποιον να συζητήσει αν δεν το θέλει. Αυτό που θα έπρεπε να κάνεις αν δεν συζητούσε μια –δυο-τρεις ήταν να φύγεις. Και μόνο το γεγονός πως σου είπε πως σε λυπάται θα έπρεπε να σε κάνει να τον πετάξεις έξω.

Όταν πιέζουμε επί πολύ τα συναισθήματά μας, κάποια στιγμή αυτά ξεσπούν σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Έτσι έγινε και με το κλείδωμα της πόρτας στην οποία δικαίως αντέδρασε άσχημα (όχι βέβαια και να τη σπάσει!), όσο κι αν είχε άδικο.

Έχει δίκιο η μητέρα σου. Μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν να σε προσβάλει, να καταπατά την αξιοπρέπειά σου με λόγια ή πράξεις. Και αν κάποιος δεν σε αγαπά, δεν έχει έννοια να προσπαθείς να κάνεις σοβαρή σχέση μαζί του. Οι σχέσεις είναι σαν το γινόμενο: Αν ο ένας τουλάχιστον παράγων είναι 0, τότε και το γινόμενο είναι 0, δηλαδή δεν υπάρχει σοβαρή σχέση.

Ούτε βάφτιση λοιπόν, ούτε επικοινωνία, ούτε φβ. Κόψε τα πάντα μαχαίρι. Απομακρύνσου και ξέχασέ τον. Κάποια στιγμή βέβαια καλό θα ήταν να ζητήσετε ο ένας συγνώμη στον άλλον, αλλά αυτό αν γίνει θα πρέπει να γίνει μετά από πολύ καιρό και χωρίς άλλη συνέχεια.
Στο μεταξύ φρόντισε τον εαυτό σου με το να έχεις μια πλήρη ζωή με φίλους, ενδιαφέροντα και εξόδους που σου ταιριάζουν και προ πάντων κάνε κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο.