Αναποφασιστικότητα και ανωριμότητα

Ήμουν εδώ και τρία χρόνια με μεσοδιαστήματα χωρισμού και επανασύνδεσης με έναν άνδρα κοντά στα 30,εγώ κοντά στα 40.Να πω ότι δεν πίστευα στις σχέσεις με διαφορά ηλικίας όμως η χημεία μ αυτόν τον άνδρα με έκανε να προχωρήσω. Στην αρχή η σχέση μας παρέμενε κρυφή από τους δικούς μου (οι δικοί του δεν είχαν κανένα πρόβλημα). Δυστυχώς όταν τον γνώρισαν δεν τον αποδέχτηκαν, όπως και η στενή επαρχιακή κοινωνία.
Σπούδαζε ακόμα, ενώ εγώ ως δημόσιος υπάλληλος με καλή θέση, έχω καλή οικονομική κατάσταση και πάντα βοηθούσα περισσότερο οικονομικά και  αναλάμβανα πολλές γραφειοκρατικές του δουλειές. Προς θεού δεν τον ζούσα εγώ. Στο τέλος του πρώτου χρόνου γνωριμίας χωρίσαμε όχι γιατί το θέλαμε αλλά επειδή το επέβαλαν τρίτοι με τη στάση τους. Από τότε χωρίζαμε και επανασυνδεόμαστε πάντα εν κρυπτώ. Αγαπιόμαστε  και φροντίζαμε πολύ ένας τον άλλον. Πάντα μου έλεγε λόγια αγάπης και έρωτα. Το σέξ ήταν υπέροχο. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και έτσι να το πάρουν απόφαση οι δικοί μου. Φοβήθηκα. Ξανά χωρισμός. Πριν από δυο  μήνες μου ζήτησε να ξαναπροσπαθήσουμε και να προχωρήσουμε στη δημιουργία οικογένειας. Ένα παιδί θα έδινε τη λύση. Το σκεφτόμουν... Μικροκαβγάδες πάντα υπήρχαν αλλά στο τέλος της ημέρας ήμασταν καλά. Πριν από ένα μήνα  είχε το κινητό του κλειστό, το ίδιο και την επομένη. Ανησύχησα, καθώς είχε σοβαρές συγκρούσεις με τη μητέρα του, έμαθα που ήταν και πήγα να τον βρω. Τον βρήκα με άλλη. Ομολόγησαν ότι είναι μαζί ενάμιση χρόνο. Πώς γίνεται να έχει παράλληλη σχέση και να μου λέει ότι μ αγαπά και ότι θέλει να δημιουργήσουμε οικογένεια; Πλήρης συντριβή. Μου είπε γιατί δεν το έπαιρνα απόφαση. Πολλά ψέματα. Μεγάλη κοροιδία...Τον εμπιστευόμουν και δεν έβλεπα κάποια σημάδια, τώρα εξηγούνται πολλά. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με έβρισκε κάτι τέτοιο. Νόμιζα ότι ήταν έντιμος... Ήμουν τόσο ανόητη και αφελής;

Α.

 

Το δικό σου μερίδιο λάθους ήταν η αναποφασιστικότητα και ο φόβος των κοινωνικών στερεοτύπων. Είχες βρει έναν άντρα που σε κάλυπτε συναισθηματικά- ερωτικά αλλά η οικονομική και κοινωνική του κατάσταση και ηλικία δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές της οικογένειάς σου και της επαρχίας σας. Τι γινόταν με το ιδεολογικό του κομμάτι; συμφωνούσατε; η ωριμότητά του σε κάλυπτε;

Βρέθηκες διχασμένη και αν τα στερεότυπα του περιβάλλοντός σου δεν τα ασπαζόσουν θα έπρεπε να τα είχες αγνοήσει. Αν πάλι τα στερεότυπά σου ταυτίζονταν με αυτά της κοινωνίας και είχαν την πρώτη θέση στη ζωή σου, θα έπρεπε να είχες διακόψει. Μετά από 3 χρόνια έντονης σχέσης, θα έπρεπε να είχες πάρει μια απόφαση. Πώς παίρνεις συνήθως τις αποφάσεις σου;

Η στάση του φίλου σου είναι αχαρακτήριστη. Πειραγμένος από την αναποφασιστικότητά σου, αντί να φύγει, δημιούργησε παράλληλη σχέση και έπαιξε σε δυο ταμπλό. Στο μεταξύ σου πρότεινε γάμο και/ή παιδί, ενώ ταυτόχρονα είχε άλλη! Πρόκειται για ένα άτομο χωρίς τη στοιχειώδη συναισθηματική ωριμότητα και αν τον παντρευόσουν θα εύρισκες μπροστά σου τις συνέπειες... Η επιλογή από μέρους σου ενός άντρα 30 για σοβαρή σχέση, εμπεριείχε εξ αρχής ορισμένους κινδύνους. Λίγοι άντρες της ηλικίας αυτής μπορούν να σταθούν δίπλα σε μια γυναίκα 10 χρόνια μεγαλύτερή τους με τη σοβαρότητα και την ωριμότητα που αρμόζει σε αποφάσεις ζωής. Δεν ισχυρίζομαι πως η ωριμότητα είναι οπωσδήποτε συνάρτηση της ηλικίας και πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, πάντως ο δικός σου δεν ανήκε στις εξαιρέσεις αυτές.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω με τίποτα τη στάση του. Αν δεν μπορούσε να ανεχθεί την αναποφασιστικότητά σου, ας είχε την εντιμότητα να φύγει. Αλλά ασυνείδητοι υπάρχουν πολλοί, το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για να προστατευτείς. Τι διδάσκεσαι από τη στάση σου στην υπόθεση αυτή; Ίσως αυτή η απογοήτευση να σταθεί αφορμή να δουλέψεις τον εαυτό σου και να βελτιώσεις την προσωπική σου ανάπτυξη. Κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσουν.