"όταν μπαίνω σπίτι, εσύ τουμπεκί ψιλοκομμένο!"

Είμαι παντρεμένη 2 χρόνια περίπου (37 ετών εγώ και 42 ο άντρας μου) και έχω ένα μωράκι 16 μηνών. Ο γάμος ήρθε λόγω εγκυμοσύνης. Δεν γνωριζόμασταν καλά με τον συζυγό μου πριν. Έιχα κάποιες αμφιβολίες για να προχωρήσω λόγω του ότι δεν είχε σταθερή δουλειά αλλά μου έδινε την αίσθηση ενός καλού ανθρώπου. Εγώ έχω καλή δουλειά και σταθερή οπότε θεωρούσα ότι θα τα καταφέρναμε. Κατά την περίοδο της προετοιμασίας του γάμου, είδα κάποια κομμάτια της συμπεριφοράς του που δεν μου άρεσαν. Φαινόταν να στηρίζεται μόνο πάνω στην οικογένεια μου και σε εμένα στα οικονομικά θέματα. και εκείνος και η δική του οικογένεια "στην απέξω και χαλαρά". Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία όμως παρόλο που του επεσήμανα ότι δεν μου άρεσε. Ενώ αναγνωρίζω ότι άλλαξε πολλά πράγματα στην καθημερινότητα του για την οικογένεια όπως και εγώ άλλωστε, και ότι και οι δύο βρεθήκαμε ξαφνικά από την εργένικη ζωή σε γάμο και παιδί φοβάμαι ότι τελικά όλα τα έκανε με "σκοπό" και νοιώθω πολύ δυστυχισμένη πια. Δηλαδή:
- Παραιτήθηκε από την δουλεία του όταν ο γιος μας ήταν 2 μηνών γιατί τον εκμεταλλεύονταν και παρέμεινε άνεργος 8 μήνες.

- Έπαιζε μανιωδώς στοίχημα και πορωνόταν. Ευτυχώς τους τελευταίους 2 μήνες που ξαναβρήκε δουλεία δεν παίζει όποτε ίσως ήταν αντίδρασή του στην ανεργία που εκείνος βέβαια προκάλεσε.
-  Η μητέρα μου συνείσφερε ότι μπορούσε και πολλές φορές και πάνω από τις δυνάμεις της. Δυστυχώς όμως πολλές φορές την έχει βρίσει και της έχει μιλήσει απαράδεκτα...Το ίδιο και στην αδερφή μου. Πιστεύει ότι η αδερφή μου επειδή δεν έχει παιδιά θα έπρεπε να παραιτηθεί από τα δικαιώματά της στην περιουσία μας. Επίσης ότι δεν τον ακούνε σαν "γαμπρό".
- Μετά τους 3-4 μήνες δεν κάνει απολύτως τίποτα με το μωρό. Δουλεύω σε μια απαιτητική εργασία. Τώρα που ξεκίνησε να δουλεύει, εμένα μου απαγόρευσε να λέω ότι κουράστηκα ή ότι δεν προλαβάινω και όπως μου δήλωσε "όταν μπαίνω σπίτι εσύ τουμπεκί ψιλοκομμένο".
Γκρίνια συνέχεια για όλα. και μετά από 2 μέρες αχ συγνώμη αγάπη μου λατρεία μου γυναίκα μου άξια δεν τα εννοούσα τα είπα πάνω στα νεύρα μου και κλάμα από μέρους του και προσπαθεί να με πείσει για δεύτερο παιδί.

Εγώ όμως δεν μπορώ άλλο...νοιώθω χαλια, τρώω ανεξέλεγκτα, έχω γίνει βουλιμική. Είχε πει στην μάνα μου μπροστά μου "αν δεν είχε καλή δουλειά, δεν είμαι ηλίθιος να την παντρευόμουν". θέλει υπογεγραμμένο χαρτί από την δουλειά μου πόσα χρήματα βγάζω και επίσης να μας πεί επισήμως η μάνα μου πόσα ακριβως θα μας δίνει. Πως θα προχωρήσω στη δουλειά μου τώρα με τις δύσκολες συγκυρίες? Πως θα πάρει σωστές βάσεις το παιδί μου σε αυτό το κλίμα? Νοιώθω βαλτωμένη...από την άλλη με στεναχωρει ό χωρισμός...μια ενωμένη οικογένεια ηθελα...οχι αυτό....Σώζεται αυτή η κατάσταση?

Η σεξουαλική ζωή ανύπαρκτή. Δεν μου έρχεται να κάνω έρωτα μαζί του.
Με τους δικούς του δεν έχω  ιδιαίτερα προβλήματα. Η μητέρα του χώνεται καμια φορά αλλά μου κρατάει το παιδί και κάνει καμια δουλίτσα σπίτι. Και προσπαθεί να τον συνετίσει με τα περιουσιακά, με υποστηρίζει.

Μ

Ο γάμος που γίνεται βιαστικά λόγω εγκυμοσύνης, δυστυχώς σπανίως έχει καλή πρόβλεψη… Επίσης, θα επισημάνω άλλη μια φορά πως πρέπει να είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από ένα στάδιο μιας σχέσης για να περάσουμε στο επόμενο. Τα φαινόμενα που είδες προ του γάμου ήταν ανησυχητικά και θα έπρεπε να περιμένεις να δεις πώς θα εξελισσόταν η σχέση σας.

Τώρα όμως ο γάμος και το παιδί έγιναν και πρέπει να δεις πώς θα συνεχίσεις. Εκφράζεις έλλειψη ικανοποίησης σε όλα τα επίπεδα και ειδικά στο οικονομικό ο σύζυγος έχει δώσει πολύ άσχημα δείγματα.

Ποια είναι τα συναισθήματά σου γι αυτόν; Αν μέσα σου τον έχεις απορρίψει, το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο. Αν διατηρείς συναισθήματα, κάνε μια προσπάθεια να το παλέψεις. Μην ξεκινάς συζήτηση πάνω σ ένα άσχημο γεγονός, αλλά διάλεξε μια ήρεμη στιγμή και πες του όλα όσα σε ενοχλούν. Ξεκαθάρισέ του κάποιες αρχές σου, ζήτησέ του να δεσμευτεί σε αλλαγές και δες πώς θα πάει. Πχ ξεκαθάρισέ του πως δεν έχει δικαίωμα να αναμιγνύεται στα οικονομικά της οικογένειάς σου, ούτε να ζητά βεβαιώσεις αποδοχών! Μοιράστε τα θέματα του παιδιού, εξήγησέ του πόσο κουράζεσαι κτλ. Φρόντισε να εκφράσεις τα συναισθήματα που σου έχουν δημιουργηθεί με την κατάσταση. Αν δείξει διάθεση συνεννόησης, ζήτησέ του κι εσύ να πει τι τον πειράζει, να εκφράσει συναισθήματα και καταλήξτε σε κάποια κοινή προσπάθεια. Αν δεν δείξει διάθεση συνεννόησης, δεν μένει παρά μια περίοδος δοκιμαστικού χωρισμού που ίσως σας κάνει και τους δυο να δείτε τα πράγματα πιο καθαρά.

Αν οι διαφορές σας είναι ιδεολογικές πχ για τη θέση της γυναίκας στην οικογένεια ή για τη σημασία και τη διαχείριση των οικονομικών, δυστυχώς μονο επιφανειακές αλλαγές μπορούν να γίνουν, οι οποίες δεν θα κρατήσουν για πολύ…. Αν πρόκειται απλώς για θέματα συμπεριφοράς, τότε με αμοιβαία προσπάθεια μπορούν να διορθωθούν. Το βασικότερο όμως είναι τα συναισθήματα, τα οποία πρέπει να έχουν παραμείνει ζωντανά και αυθεντικά για να τροφοδοτήσουν μια νέα προσπάθεια μεταξύ σας.

Η άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση, η βουλιμία, η έλλειψη σεξουαλικής διάθεσης αποτελούν συμπτώματα-συνέπειες της όλης κατάστασης που ζεις. Μια συνεργασία με ψυχολόγο θα μπορούσε να σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις και να διαχειριστείς τα προβλήματά σου, όπως και η συμβουλευτική ζευγαριού (θα δεχόταν ο σύζυγος;)

Όπως κι αν πάνε τα πράγματα, καλό είναι να παλέψεις μεν, να μη θεωρείς το διαζύγιο καταστροφή δε. Και για σένα και για το παιδί σου είναι καλό αυτό που ζεις τώρα; Είναι καλό για το παιδί μια δυστυχισμένη μητέρα; Πολλές φορές το «τι θα γίνει το παιδί;» είναι το πρόσχημα πίσω από το οποίο κρύβεται ο φόβος μας να μείνουμε μόνοι, το τι θα πει ο κόσμος και άλλες προσωπικές ανασφάλειες. Έχω πει πολλές φορές πως για το παιδί είναι προτιμότερο ένα αξιοπρεπές διαζύγιο μεταξύ ισορροπημένων ανθρώπων παρά ένας δυστυχισμένος γάμος.